|
اسم الکتاب: ياد معاد
المؤلف: جوادی آملی، عبدالله
الجزء: ۱
الصفحة: ۱۰۸
دريافت پاداش و بشارت هاى خاص . ( الذين خسرو انفسهم فهم لايؤمنون ) [1] . آن ها كه خسارت ديده اند و جانشان را در گرو هوس بند و اسير كرده اند . اين ها ايمان به قيامت نمى آورند . تمام تلاش و كوشش شان اين است كه به مقتضاى هوس گام بردارند و هرگز اين عطش كاذب فرو نمى نشيند . به هر چه رسيدند انجام مى دهند , ولى مى بينند آرام نشد زيرا جان انسانى با هوسبازى آرام نمى شود . متاع ديگر , رنگ ديگر , طرح ديگر , كيف ديگر , باز هم كافى نيست . عمرى را در اين آزمايش گذرانده و سرمايه عمر را مى بازند بدون اين كه طرفى ببندند . سه دليل بر ضرورت معاد تا اينجا سه دليل بر ضرورت معاد اقامه شد . دليل اول : آن كه چون خدا حق است كار باطل نمى كند و جهان بى هدف , باطل است و خدا كار باطل نمى كند . پس اين عالم داراى حركت , هدفى دارد كه در آن جا آرام مى شود و آن عالم بعث و قيامت است . دليل دوم : خداى حكيم عادل كارى برخلاف حكمت و عدل نمى كند چون مؤمن و مفسد فى الارض را يك نواخت ديدن ظلم است و خدا ظالم نيست و اين كار برخلاف حكمت است و خدا حكيم است و كارى برخلاف حكمت نمى كند . براى اين كه مؤمنين و وارستگان به پاداش شان برسند , مفسدين و تبهكاران به سزاى اعمالشان
|
|