|
اسم الکتاب: يكصد و پنجاه درس زندگى
المؤلف: مكارم شيرازى، ناصر
الجزء: ۱
الصفحة: ۳۷
درس بيست و هفتم: نشانههاى انسانهاى بهشتى امام صادق عليه السلام مىفرمايد: إِنَّ لِا هْلِ الْجَنَّةِ أرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَلِسانٌ فَصِيْحٌ وَقَلْبٌ رَحِيْمٌ وَيَدٌ مُعْطِيَةٌ [1] ترجمه بهشتيان چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان گويا و صريح، قلب پر از محبّت، و دست دهنده. شرح كوتاه اصيلترين مكتبهاى انسانى آن است كه فرد را در دل اجتماع ببيند و اجتماع را پرورش دهنده افراد ارزنده، زيرا كه اجتماع سرچشمه همه بركات معنوى و مادى است. حديث بالا كه نشانههاى مردم سعادتمند و بهشتى را بازگو مىكند چهار موضوع را يادآورى كرده كه همگى مربوط به استحكام پيوندهاى اجتماعى و پاشيدن بذر عواطف انسانى در سرزمين اجتماع است: روهاى گشاده و پر از مهر و صفا، زبانهاى نرم و محبّتآميز و در عين حال صريح و گويا، قلبهايى كه براى انسانها بتپد، دستهايى كه از كمك باز نمىايستند، آرى اينهاست نشانههاى انسانهاى بهشتى!
[1] از كتاب ارشاد القلوب. |
|