خاستگاه معرفتي بسيج

«اگر بر كشوري نواي دلنشين تفكر بسيجي طنين‌انداز شد، چشم طمع دشمنان و جهانخواران از آن دور خواهد شد».[1] بي‏‌ترديد، بقاي انقلاب را مي‌‏توان بهترين ثمره وجودي بسيج و بسيجيان دانست. بسيج ابتدا به مثابه نيرويي در مقابل قواي نظامي بيگانه و مهاجم پديد آمد، و سدّي سترگ در برابر هجوم همه جانبه آنها شد. اما با گذر زمان و تغيير اوضاع و شرايط اجتماعي و فرهنگي جامعه، كاركردها و جنبه‌‏هاي مهم ديگر اين نهاد رخ نمود كه شأن و اهميتِ بي‏بديل آن را روشن‏تر ساخت. بر همين اساس امروزه، دشمنان ما، به خوبي نقش‏هاي كليدي بسيج را در جامعه و فرهنگ اسلامي مي‏‌شناسند، و به همين دليل در پي تضعيف و نابودي آن برآمده‌‏اند. از اين روي شايسته و بايسته است كه ما نيز اين عطيه خداوندي را در تمام جنبه‌‏هايش بازشناسيم و در پاسداشت آن بكوشيم.

[1] صحيفه امام، ج 2، ص 192.