دارند و سپس در انجام وظايف و مسئوليتهاي خود با تمام توان و بدون كاهلي و درنگ مي‌كوشند. شيعيانِ وفادارِ امير مؤمنان(عليه السلام) همواره از آسايش و رفاه خويش به خاطر شناخت وظيفه و انجام آن مي‌گذشتند.

بسيجيِ امروز نيز در پي شناختِ اولويتها و ضرورتهاي جامعه خويش است، و پس از شناخت اين واجبات مي‌انديشد كه استعداد و توانايي انجام كدام‌يك از آنها را دارد. سپس او تمام همّ و توان خويش را براي انجام اين وظيفه و تكليف الاهي به كار مي‌بندد.

7. تبعيت از رهبري

امام علي(عليه السلام)، آخرين روزهاي عمر شريفشان در خطابه‌اي از يارانِ راستينِ از دست‌ رفته‌شان ياد كردند. ايشان از بي‌لياقتي و بي‌كفايتيِ اطرافيان خود شكوه كردند و در غم فقدان شيعيان راستين خود ناليدند و افسوس خوردند. حضرت در وصف شيعيان وفادار خود فرمودند: وَثِقُوا بِالْقَائِدِ فَاتَّبَعُوه...؛[1] «به رهبر خود اطمينان داشتند و از او پيروي كردند...».

همان‌گونه كه از فرمايش امير مؤمنان(عليه السلام) برمي‌آيد، يكي از ويژگيهاي مؤمنان و بسيجيان راستين آن است كه پس از شناخت

[1] همان.