است سخن به ميان آمده , و آن گاه از نماز به عنوان تعديل كننده اين طبيعت ياد شده , و به دنبال آن در طى آياتى چند بسيارى از مسائل اعتقادى , اخلاقى , اجتماعى ذكر شده است .

﴿ ان الانسان خلق هلوعا اذا مسه الشر جزوعا و اذا مسه الخير منوعا الا المصلين الذين هم على صلواتهم دائمون والذين فى اموالهم حق معلوم للسائل و المحروم ﴾ - معارج]( 25 - 19 :

پس نماز تنها براى آن نيست كه انسان گناه نكند , بلكه براى آن است كه آدمى حريص بر منافع شخصى , و منع كننده از خير نسبت به ديگران , و بى تاب در برابر حوادث ناخوشايند نباشد . و چون نماز بارزترين مصداق ياد خداست در آغاز وحى موساى كليم - عليه السلام - چنين آمده است :

﴿ اقم الصلوة لذكرى ﴾ - طه]( 14 :

ايتاء زكات

در بسيارى از آيات كه در مكه نازل شده است , سخن از زكات است , در حالى كه زكات فقهى مصطلح كه مختص به نه چيز است , و هم چنين خمس در مدينه واجب شده است . اين زكات كه در مكه نازل شده است , يا تزكيه نفسانى است و يا صدقات مستحبه و امثال آن .

بنابر اين اهل ايمان چون به حكومت رسند نه تنها زكات واجب