كه در خدمت مردم است به وجود آوريم. تشكيل حكومت براى حفظ نظام و وحدت مسلمين است؛ چنانكه حضرت زهرا، سلام اللَّه عليها، در خطبه خود مى‌فرمايد كه امامت براى حفظ نظام و تبديل افتراق مسلمين به اتحاد است. [1]

لزوم نجات مردم مظلوم و محروم‌

به علاوه، استعمارگران به دست عمال سياسى خود، كه بر مردم مسلط شده‌اند، نظامات اقتصادى ظالمانه‌اى را تحميل كرده‌اند؛ و بر اثر آن مردم به دو دسته تقسيم شده‌اند: ظالم و مظلوم. در يك طرف، صدها ميليون مسلمان گرسنه و محروم از بهداشت و فرهنگ قرار گرفته است و در طرف ديگر، اقليتهايى از افراد ثروتمند و صاحب قدرت سياسى، كه عياش و هرزه‌گرد و فاسدند. مردم گرسنه و محروم كوشش مى‌كنند كه خود را از ظلم حكام غارتگر نجات بدهند، تا زندگى بهترى پيدا كنند، و اين كوشش ادامه دارد؛ لكن اقليتهاى حاكم و دستگاههاى حكومتى جائر مانع آنهاست. ما وظيفه داريم مردم مظلوم و محروم را نجات دهيم. ما وظيفه داريم پشتيبان مظلومين و دشمن ظالمين باشيم. همين وظيفه است كه امير المؤمنين (ع) در وصيت معروف به دو فرزند بزرگوارش تذكر مى‌دهد و مى‌فرمايد: وَ كُونا لِلظّالِم خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً. [2] (دشمن ستمگر و ياور و پشتيبان ستم ديده باشيد.) علماى اسلام موظفند با انحصار طلبى و استفاده‌هاى نامشروع ستمگران مبارزه كنند؛ و نگذارند عده كثيرى گرسنه و محروم باشند، و در كنار آنها ستمگران غارتگر و حرامخوار در ناز و نعمت به سر ببرند. امير المؤمنين (ع) مى‌فرمايد: من حكومت را به اين علت قبول كردم كه خداوند تبارك و تعالى از علماى اسلام تعهد گرفته و آنها را ملزم كرده كه در مقابل پر خورى و غارتگرى ستمگران و گرسنگى و محروميت ستم ديدگان ساكت ننشينند و بى‌كار نايستند:

أمّا وَ الَّذي فَلَقَ الْحَبَّةَ وَ بَرَأَ النَّسَمَةَ، لَوْ لا حُضورُ الْحاضِر وَ قيامُ الْحُجَةِ بِوُجُودِ النّاصِرِ وَ ما اخَذَ

[1] وَ طاعتُنا نِظاماً لِلْمِلَّةِ وَ إمامَتُنا لَمَّاً لِلْفُرقَةِ. كشف الغمة، ج 1، ص 483.

[2] نهج البلاغه، «نامه» 47.