وضو

مسأله 236- در وضو واجب است صورت و دست‌ها را بشويند و جلوى سر و روى پاها را مسح كنند.

مسأله 237- درازاى صورت را بايد از بالاى پيشانى- جايى كه موى سر بيرون مى‌آيد- تا آخر چانه شست، و پهناى آن به مقدارى كه بين انگشت وسط و شست قرار مى‌گيرد بايد شسته شود، و اگر مختصرى از اين مقدار را نشويد وضو باطل است. و براى آن كه يقين كند اين مقدار كاملًا شسته شده بايد كمى اطراف آن را هم بشويد.

مسأله 238- اگر صورت يا دست كسى كوچك‌تر يا بزرگ‌تر از معمول مردم باشد بايد ملاحظه كند كه مردمان معمولى تا كجاى صورت خود را مى‌شويند، او هم تا همان جا را بشويد و اگر دست و صورتش هر دو بر خلاف معمول باشد ولى با هم متناسب باشند لازم نيست ملاحظه معمول را بكند بلكه به دستورى كه در مسأله پيش گفته شد وضو بگيرد، و نيز اگر در پيشانى او مو روييده يا جلوى سرش مو ندارد بايد به اندازه معمول پيشانى را بشويد.

مسأله 239- اگر احتمال دهد چرك يا چيز ديگرى در ابروها و گوشه‌هاى چشم و لب او هست كه نمى‌گذارد آب به آنها برسد، چنانچه احتمال او در نظر مردم به‌جا باشد، بايد پيش از وضو وارسى كند كه اگر هست برطرف نمايد.

مسأله 240- اگر پوست صورت از لاى مو پيدا باشد بايد آب را به پوست برساند، و اگر پيدا نباشد شستن مو كافى است، و رساندن آب به زير آن لازم نيست.

مسأله 241- اگر شك كند كه پوست صورت از لاى مو پيدا است يا نه، بنابر احتياط واجب بايد مو را بشويد و آب را به پوست هم برساند.

مسأله 242- شستن توى بينى و مقدارى از لب و چشم كه در وقت بستن ديده نمى‌شود واجب نيست، ولى براى آن كه يقين كند از جاهايى كه بايد شسته شود چيزى‌