|
اسم الکتاب: ترجمه قرآن
المؤلف: مكارم شيرازى، ناصر
الجزء: ۱
الصفحة: ۲۹۳
و ما آن [قرآن] را بحق نازل كرديم؛ و بحق نازل شد؛ و تو را، جز بشارت دهنده و بيمدهنده، نفرستاديم. (105) و قرآنى بر تو نازل كرديم كه آيات آن را از هم جدا كرديم، تا آن را به تدريج و با آرامش بر مردم بخوانى؛ و به يقين آن را ما نازل كرديم. (106) بگو: «خواه به آن ايمان بياوريد، يا نياوريد، كسانى كه پيش از آن به آنها دانش داده شده، هنگامى كه قرآن بر آنان خوانده مىشود، سجده كنان به خاك مىافتند،» (107) و مىگويند: «منزّه است پروردگار ما، كه وعدهاش به يقين انجامشدنى است.» (108) آنها بىاختيار به خاك مىافتند و گريه مىكنند؛ و اين آيات، همواره بر خشوعشان مىافزايد. (109) بگو: « «اللّه» را بخوانيد يا «رحمان» را، هر كدام را بخوانيد، ذات پاكش يكى است؛ و بهترين نامها براى اوست.» و نمازت را زياد بلند، يا زياد آهسته نخوان؛ و در ميان آن دو، راهى معتدل انتخاب كن. (110) و بگو: «حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه نه فرزندى اختيار كرده، و نه شريكى در حكومت دارد، و نه بخاطر ضعف و ذلّت، حامى و سرپرستى براى اوست.» و او را بسيار بزرگ بشمار. (111) سوره كهف 18 بهنام خداوند بخشنده مهربان (0) حمد مخصوص خدايى است كه اين كتاب را بر بنده برگزيده) اش نازل كرد، و هيچ گونه كژى در آن قرار نداد؛ (1) در حالى كه پايدار و بر پا دارنده ديگر كتب آسمانى است؛ تا از جانب او بدكاران را از عذاب شديدى بترساند؛ و مؤمنانى را كه كارهاى شايسته انجام مىدهند، بشارت دهد كه پاداش نيكويى براى آنهاست؛ (2) همان بهشت برين كه جاودانه در آن خواهند ماند. (3) و نيز آنها را كه گفتند: «خداوند، فرزندى اختيار كرده است»، انذار كند. (4) |
|