سوره شورى 42

به‌نام خداوند بخشنده مهربان (0)

حم. (1)

عسق. (2)

اين گونه خداوند توانا و حكيم به تو و پيامبرانى كه پيش از تو بودند وحى مى‌كند. (3)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است از آن اوست؛ و او بلند مرتبه و بزرگ است. (4)

نزديك است آسمانها بخاطر نسبتهاى نارواى مشركان از فرازشان متلاشى شود. و فرشتگان پيوسته تسبيح و حمد پروردگارشان را مى‌گويند و براى كسانى كه در زمين هستند آمرزش مى‌طلبند؛ آگاه باشيد خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)

كسانى كه غير او را ولىّ خود انتخاب كردند، خداوند حساب اعمالشان را نگه مى‌دارد؛ و تو مأمور اجبار آنها بر قبول حق نيستى. (6)

و اين‌گونه قرآنى فصيح و گويا را بر تو وحى كرديم تا «امّ القرى» و كسانى را كه گرد آن هستيد [ساكنان مكه و همه جهانيان را] انذار كنى و آنها را از روزى كه همگان در آن روز جمع مى‌شوند و هيچ شك و ترديدى در آن نيست بيم دهى؛ در آن روز گروهى در بهشتند و گروهى در آتش سوزان! (7)

و اگر خدا مى‌خواست همه آنها را به اجبار امّت واحدى قرار مى‌داد، ولى هدايت اجبارى سودى ندارد)؛ امّا خداوند هر كس را بخواهد در رحمتش وارد مى‌كند، و براى ستمكاران، سرپرست و ياورى نيست. (8)

آيا آنها غير از او را ولىّ خود برگزيدند؟! در حالى كه «ولىّ» فقط خداوند است و اوست كه مردگان را زنده مى‌كند، و اوست كه بر هر چيزى تواناست. (9)

در هر چيز اختلاف كنيد، داوريش با خداست؛ بگو: اين است خداوند، پروردگار من، بر او توكّل كرده‌ام و به سوى او باز مى‌گردم! (10)