درس دوّم آيات 3-/ 1

يس [1] وَالْقُرْآنِ الْحَكِيمِ [2] إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ [3]

يس [1] سوگند به قرآن حكيم [2] كه تو قطعاً از رسولان (خداوند) هستى [3]

قرآن؛ خورشيد تابان‌

در درس گذشته با بيانى برگرفته از امام ششم عليه السلام گفتيم كه قرآن همانند خورشيد است. خورشيد در هر روز، روز جديدى مى‌آفريند و قرآن هم بر واقعيّات جديدى نورافشانى مى‌كند و حقايق جديدى را براى ما روشن مى‌سازد. اما استفاده از انوار هدايت‌گر قرآن چند شرط دارد:

1- قرآن را به عنوان وحىِ مسلّمى كه از طرف خداوند-/ سبحانه وتعالى-/ نازل شده است، بپذيريم و روح تسليم و قبول حقايق را در خودمان ايجاد كنيم. اين‌گونه نباشد كه آن را در حدّ ساير كتاب‌ها و مكتب‌ها قرار دهيم؛ بلكه بايد در برابر آن تسليم باشيم.

2- بدون توجّه به مسائل تاريخى، قرآن را مورد بررسى قرار دهيم.

3- خودمان و مسايل زندگى را بر قرآن عرضه كنيم و قرآن را ميزان قرار دهيم.