جز محمّدبن عبداللَّه صلى الله عليه و آله نيست.

به هر حال چه «يس» مستقيماً به معناى پيغمبر اسلام باشد و چه منظور از «س» آن به مدد سخن فخر رازى، پيامبر باشد، مى‌پذيريم كه مراد از اين حروف مقطّعه، وجود نازنين پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است.

«وَ الْقُرآنِ الْحَكيم»

سوگند به قرآن حكيم‌

هدف از سوگندهاى بشرى‌

خداوند در قرآن در موارد گوناگون، سوگند ياد كرده است. قبل از آنكه بحث سوگند را در قرآن مطرح كنيم، به اين سؤال پاسخ دهيم كه اساساً انسان‌ها براى چه سوگند ياد مى‌كنند؟

در ميان توده ى مردم اين تعابير مرسوم است:

به سر شما سوگند! قسم به جان عزيزتان! به جان بچّه‌ام!

اگر چه بعضى از اين سوگندها صحيح نيست؛ ولى به هر حال، مردم از آن استفاده مى‌كنند. جاى اين سؤال وجود دارد كه سوگند چيست؟

قسم و سوگند، پيوند برقرار كردنْ بين يك امر مقدّس و باارزش در نزد شخص و چيزى است كه در پى بيان آن است. هدف از اين كار، تأكيد سخن است.

اگر كسى گفت: «به پسرم قسم!» يعنى من پسرم را دوست دارم و برايش ارزش قايلم و اگر دروغ بگويم، يعنى براى او ارزشى قايل نيستم.

درنگى در سوگندهاى الهى‌

سؤال اين است: آيا خدا احتياج دارد كه سخن خود را با سوگند يادكردن مورد تأكيد قرار دهد؟ مگر چيزى جز خدا و آنچه مربوط به خداست، ارزش دارد؟ مگر همه‌ى ارزش‌ها از خدا نيست؟ چگونه ارزش سخن خدا به‌