هستى!» يعنى چه؟ يعنى: اى پيغمبر! تو پيغمبر هستى و شاهد بر پيغمبرى تو همين قرآنِ حكيم است.

معناى حكمت چيست؟

دراينجا دو سؤال مطرح مى‌شود:

1- معناى حكمت چيست؟

2- چرا به قرآن حكيم گفته شده است؟

حكمت، بنابر آنچه از روايات و آيات استفاده مى‌شود، خلاصه و چكيده‌ى معرفت انسان است. حكمت، همان حُكم است؛ وقتى انسان به آن قدرت و توانايى برسد كه بتواند بگويد: چه چيزى حق و چه چيزى باطل است، حكمت خواهد داشت ..

دليلِ اين‌كه حكمت و حُكْم، يكى است، اين است كه خداوند در يكى از آيات قرآن مى‌فرمايد: به داود، حكمت عطا شد: «وَ شَدَدْنَا مُلْكَهُ وَ ءَاتَيْنهُ الْحِكْمَةَ وَ فَصْلَ الْخِطَابِ» [1] و در آيه‌اى ديگر آمده كه به سليمان و داود حكم داده شده است: «فَفَهَّمْنهَا سُلَيْمنَ وَكُلًّا ءَاتَيْنَا حُكْمًا وَ عِلْمًا وَ سَخَّرْنَا مَعَ دَاودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ وَ كُنَّا فعِلِينَ» [2] و اين نشان مى‌دهد كه اين حكمت، همان حُكم است و يك حقيقت مى‌باشند. حكمت، در واقع جوهر معرفت است ..

چرا به قرآن، حكيم گفته شده است؟

اولًا: اعجاز قرآن فقط به فصاحت و بلاغت منحصر نيست و علمى كه در قرآن آمده و خلاصه‌ى آن علم، حكمت قرآن است، در اين ميان دخيل است. به تصريح قرآن، «يُؤْتِي‌الْحِكْمَةَ مَن يَشَآءُ وَ مَن يُؤْتَ الْحِكْمَةَ فَقَدْ أُوتِيَ خَيْراً كَثِيراً» [3]

[1] -/ ص، 20.

[2] -/ انبياء، 79.

[3] -/ بقره، 269.