|
اسم الکتاب: طبيعيات دانشنامه علائى
المؤلف: ابن سينا
الجزء: ۱
الصفحة: ۱۱۳
كه ببايد [1] كردن بايستد، يا چون سخت شاد شود- آنگاه نيز [2] كار نكند، و باشد كه نخست آن آلت بكار آيد- تا فعل خويش سپس تواند [3] كردن، مثلا كسى كه بجاى او را كارى بود،- شايد بودن كه نخست بايد كه ستورى او را بآنجا رساند، تا آنگاه فعل خويش كند، و ليكن چون چيزى بوقت معطّل شدن آلت- و نقصان آلت، فعل نيك بكند [4]، نشان آن بود كه ورا [5] آن آلت بكار نيست [6]؛ پس اگر نقصان آلت و را از فعل باز دارد- باشد كه از قبل آن عذر بود كه گفته آمد [7]. برهان بر آن كه پذيراء معقولات جسم نيست اين كه گفته آمد نشانى بود بر آن كه فعل نفس اندر ادراك معقولات فعلى [8] خاصّ است، و آلتش بكار نيست، و او خود بخودى خويش ايستاده است، و اينجا راههاست بر آن كه پذيراى معقولات جوهرى بود- كه بخود ايستاده بود؛ و نشايد كه صورت معقولات اندر جسمى بود- يا اندر قوّتى
[1] نبايد- د. [2] شوند آنگاه نيز بايستد- د،- شود آنگاه نيز بايستد و- كب. [3] توان- كب. [4] نيك بود- م- ك،- نيك نكند- كب- ل. [5] او را- ك- كب. [6] بود- كب. [7] گفته آمد و اللّه اعلم- م- ك. [8] فعل- د- ل. |
|