عاطفه و رأفت قلب است، در يك نصف روز، هفتاد و دو نفر را جلوى چشمان او سر ببرند و قطعه قطعه كنند و بعد بيايد كنار اين بدن‌هاى پاره پاره بنشيند و بگويد: «اللّهُمَ تَقَبَّلْ مِنَّا هَذَا الْقَلِيلَ.» اين است، «أَعْلَمُ مَا لَاتَعْلَمُونَ». به خدا قسم! شب يازدهم، براى آن حضرت، يك ذره از كيفيت عبادتش با شب‌هاى مدينه فرق نكرد. اين شب هم سكينه كبرى (س) مى‌گويد، عمه‌ام كنار آن خاك‌هاى بيابان، سحر مشغول نماز شب و مناجات بود؛ يعنى با بودن اين حادثه، از پروردگار كمال رضايت را داشت.

حكومت الهى زينب كبرى (س)

امّا راجع به سرپرستى او بايد گفت، شما مى‌دانيد كه اهل‌بيت: را از چه مسيرى به شام بردند. آن‌دژخيمان اهل‌بيت: را از مسير طبيعى عراق به شام نبردند؛ بلكه آنان اهل‌بيت: را در حالى كه جلوى محمل‌ها 18 سر بريده را بر بالاى نيزه‌ها زده بودند، از منطقه موصل و حدود كركوك، مرز روم شرقى،