پس از بعثت‌

عصر تاريكى ...

جهانِ امروز به يك آيين و يك پيامبر بيش از هر چيز ديگر نياز دارد. اين قوم عرب است كه دختران را زنده به گور مى‌كند و فرياد مى‌زند: «قبر عجب داماد خوبى است»! بسيار جنگ مى‌كرد و مى‌پنداشت كه اين خونريزيها موجب افتخار اوست. به خرافات و بتها و كاهنان و پيشگوها اعتقاد تام داشت. ظلم و ستم درميان آنان شايع بود. عده‌اى به بهره‌كشى مى‌پرداختند و براى مطامع ستمگرانه خود هيچ حد و مرزى نمى‌شناختند.

گروهى نيز با رنج فراوان تلاش مى‌كردند و از زندگى جز سختى و مشقت بهره‌اى نمى‌بردند.

در نقاط ديگر نيز اوضاع بهتر از اين نبود. آتش بيداد و تباهى و فساد و فحشا كشور روم و امپراتورى ايران را در خود فرو برده بود.

چشم انتظاران‌

حكما و دانايان عرب، همچون ورقه بن نوفل، عبداللَّه بن جحش، و عثمان بن حويرث، كه كتابهاى آسمانى را مى‌خواندند، ظهور پيامبرى را مژده‌