ويژگيهاى والاى اخلاقى‌

خدا پرست و زاهد:

1- امام حسن عليه السلام، 25 بار پياده حج گزارد. در حالى كه شترانش از پيش روى آن‌حضرت حركت مى‌كردند و هر گاه گروهى از مردم از كنار آن‌حضرت عبور مى‌كردند، براى احترام به مقام والا و جايگاه بزرگ وى از مَركبهاى خود فرود مى آمدند تا آنجا كه امام مجبور شد، مسير خود را از جاده اصلى تغيير دهد و از بى راهه برود تا بتواند در مقابل خداوند كاملًا فروتنى پيشه كند.

2- هر گاه خداى را ياد مى‌كرد، مى‌گريست و اگر در حضورش از قبر سخن مى‌رفت اشك مى‌ريخت و چون درباره قيامت سخن مى‌گفتند گريه مى‌كرد و اگر از صراط سخن به ميان مى‌آمد اشك مى‌ريخت و چون در محضرش از حضور خلايق در پيشگاه خداوند مقتدر سخن مى‌رفت و اينكه هر كس در آنجا به كار خود مشغول است و هيچ كس در آن روز نمى‌تواند ديگرى را بى نياز كند، ناگهان از ترس فريادى مى‌كشيد و از شدّت بيم و هراس از هوش مى‌رفت.

وقتى از بهشت و دوزخ سخن مى‌گفت، چون بى گناهان، مضطرب مى‌شد و از خدا خواستار بهشت مى‌شد و از آتش بدو پناه مى‌برد.