|
اسم الکتاب: هدايتگران راه نور
المؤلف: مدرسى، سيد محمد تقى
الجزء: ۱
الصفحة: ۵۸۰
كفن كند. يكى جامه نوى كه در روزهاى جمعه با آن نماز مىخواند، و دوّم جامهاى ديگر و سوّم يك پيراهن. او همچنين وصيّت كرد كه قبر را براى او بشكافند و افزود: اگر به شما گفته شود كه براى رسول خدا لحد گذاشتند، بدانيد كه راست مىگويند. آنحضرت وصيّت كرد كه قبرش را به اندازه چهار انگشت بالاتر از سطح زمين آورند و بر آن آب بپاشيد و از اموالش به قدرى وقف كنند كه زنان نوحهگر بيست سال در منى نوحه گرى كنند. چون آنحضرت درگذشت، مدينه منوره يكپارچه غرق در شيون و ماتم شد. از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه فرمود: «مردى چندين مايل از مدينه دور بود. او در خواب ديد كه به او گفته مىشود. برو و بر ابو جعفر [امام باقر] نماز بگزار كه فرشتگان غسلش دادهاند. آن مرد به مدينه آمد و ديد كه ابو جعفر از دنيا رفته است». پس از آنكه آنحضرت را شستشو دادند و كفن كردند، وى را به قبرستان بقيع آورده در كنار آرامگاه پدرش، امام زين العابدين عليه السلام، و نيز در جوار قبر عموى پدرش، امام حسن مجتبى عليه السلام، به خاك سپردند. [1] درود خدا بر او باد روزى كه به دنيا آمد و روزى كه مسموم از دنيا رفت و آن روز كه زنده برانگيخته خواهد شد. سخنان تابناك و اندرزهاى حكيمانه كتابهاى معارف سرشار از سخنان تابناك آنحضرت است. زيرا او شكافنده [1] - در باره وفات و سن آنحضرت اختلافاتى وجود دارد و آنچه در اينجا نقل شد با استناد به برخى از رواياتى است كه در بحار الانوار، ج 46، ص 112- 120 ذكر شده است. |
|