اگرنه عداوت و كينه توزى آنان با اهل بيت است چگونه است كه اينان اين خطبه فاطمه را منكر مى شوند در حاليكه خطبه عايشه به هنگام مرگ پدرش كه شگفت تر از كلام فاطمه است را روايت مى كنند. سپس آن حديث را ياد آورد شد و گفت: آن هنگام كه ابوبكر، فاطمه دختر رسول خدا را از تصرف فدك باز داشت و فاطمه ماجرا را دريافت معجر بر سر گرفت و با تعدادى از زنان قومش به سوى ابوبكر شتافت...[1]

2. ابوبكر احمد بن عبدالعزيز جوهرى (م 323 هـ)

جوهرى تمام اين خطبه را در كتاب «السقيفه» و در صفحات 97 تا 101 نگاشته است. تعداد زيادى از نامداران مانند «ابن ابى الحديد» در «شرح نهج البلاغه» و «اربلى» در «كشف الغمه» (كه گفتارشان را از نظر خواهيد گذراند) از وى روايت كرده اند .

3. شريف المرتضى (355 ـ 436 هـ)

شريف مرتضى در مقام ردّ بر قاضى عبدالجبار نگارنده «المغنى» مى گويد خيلى از كسانى كه نه متهم به شيعه گرى و نه به داشتن تعصب در تشيع هستند سخن فاطمه را در اين مقال روايت كرده اند. اين راويان بر آنند كه پس از منازعه فاطمه زهرا با ابو بكر

[1] بلاغات النساء: 23 ـ 33.