آنچه را عقل درك نموده در عقل فيّاض محافظت ميشود.

قوه واهمه مدرك معانى جزئيه است. معانى جزئيه مانند محبّت و عداوت كه حواسّ ظاهره نميتوانند آنها را درك نمايند. خازن واهمه بنام ذاكره ناميده شده مثلا هرگاه محبّت زيد را واهمه درك كرد، آنرا بذاكره مى‌سپارد تا محفوظ بماند و فراموش نگردد.

حسّ مشترك قوه‌اى است كه صور جزئيّه بعد از درك بوسيله حواسّ ظاهره بآنجا منتقل ميشوند مانند رنگ زيباى سيب كه بوسيله باصره درك شود و بوى مطبوع ياس كه با شامّه حسّ ميگردد. و صوت زيبا كه با سامعه شنيده ميشود و نرمى پوست خزّ كه با لامسه و مزه شيرين عسل كه با ذائقه درك ميگردد. خازن حسّ مشترك قوه‌اى است بنام خيال. بعنوان مثال مزه شيرين عسل را ذائقه درك مى‌كند و بعد به حسّ مشترك منتقل ميشود و از آنجا به خيال ميرسد. هرگاه صورت مدركه در حسّ مشترك باشد و از آنجا محو نشده باشد بنام ذكر ناميده ميشود و اگر از حسّ مشترك محو شده باشد ولى در خيال موجود باشد بنام سهو ناميده شده و اگر از خيال هم محو شده باشد بنام نسيان نامگذارى شده است.

قوه مفكّره در اصل بنام متصرّفه ناميده ميشده، بجهت آنكه در صور جزئيه و معانى جزئيه تصرف مينمايد و چيزهائى را تصور مى‌كند كه صورت آنها در خارج ابدا وجود ندارد. مانند انسان 4 سر و 6 دست و 8 پا. اين قوه هميشه بيدار است و خواب ندارد. گاهى اين قوه تحت رياست عقل است در اينصورت بنام مفكره و متفكّره ناميده ميشود