مانند «زيد قائم» صفت جمله مانند «رجل ابوه صالح مررت به» مفرد مانند «رجل كريم مررت به».

فالجملة التى: مصنف ميگويد: هر جمله‌اى كه ضمير رابط بذى الحال نداشته باشد واجب است كه رابط آن واو باشد تا ارتباط برقرار گردد. پس مثال «خرجت زيد قائم» درست نيست زيرا رابط ندارد.

ممكن است در اين مقام ايراد شود باينكه چرا جمله حاليّه رابط آن واو است در صورتيكه جمله‌هاى خبريّه و وصفيّه هميشه رابط آنها ضمير است نه واو.

جواب اينست كه خبر مربوط بمبتدا است «و الخبر الجزء المتمّ الفائده» و صفت مربوط بموصوف است و اينگونه ربطهاى معنوى خود وسيله الصاق است. بخلاف حال كه زائد و فضله است و از جهت معنى ارتباط شديد با ماقبل خود ندارد. بنابراين آوردن واو لازم است.

و كل جملة خالية: «كلّ جملة» مبتدا است «يصحّ ان تقع» خبر است و اين عبارت توضيح و تفسير عبارت قبل است.

و ذالك بان يكون: كلماتى كه صلاحيت ذى‌الحال شدن را دارند از اينقرارند: اول فاعل مانند «جاء زيد و عمرو يتكلّم» دوم مفعول كه شامل سه چيز است: 1- صريح مانند رأيت زيدا. دوم بواسطه حرف جرّ. مانند «مررت بزيد» سوم تقديرى مانند «هذا زيد» كه بتقدير «اشير زيدا» است. «زيد» در معنى مفعول است هرچند در لفظ خبر است مانند «هذا بعلى شيخا» كه براى مفعول تقديرى حال آورده شده. سوم اسم معرفه. چهارم اسم نكره مشروط بآنكه محضه نباشد بلكه نكره مخصّص به نعت اضافه، نفى و استفهام.