حيات عظيمه است.

او من النوعيّه: ممكن است تنوين حيات براى نوعيّت باشد باين معنى كه در قصاص نوعى از حيات است و آن حياتى است كه براى مقتول يا مقتولين پيدا ميشود و نيز نوعى از حيات كه براى قاتل پديد ميآيد. زيرا وقتى قاتل بداند كه اگر كسى را بكشد او را مى‌كشند البته دست از قتل برميدارد.

و اطرّاده: قانون قصاص مطرّد است يعنى در همه‌جا قصاص سبب حياة است. بخلاف جمله عرب كه اينطور نيست زيرا هرقتلى انفى للقتل نيست بلكه بسيارى از كشتارها است كه چون برطبق قانون قصاص نيست و آن هدف را تعقيب نمى‌كند بيشتر وسيله جنگ و كشتن‌هاى بعدى است.

و خلوه عن التكرار: ترجيح ديگر قول خدا اينست كه تكرار ندارد.

ولى كلام عرب داراى تكرار در لفظ قتل است.

و استغنائه: هفتمين ترجيح آيه شريفه باينست كه آيه احتياج به تقدير محذوف ندارد. ولى قول عرب چون اسم تفصيل است احتياج به متممّ دارد يعنى «من تركه».

و المطابقه: آخرين ترجيح آيه شريفه بر قول عرب دارا بودن صنعت طباق است. صنعت طباق آن است كه الفاظ متضاد را باهم در يك جمله بيآورند مانند:

و در اينجا قصاص و حيات دو ضدند. حيات زندگى و قصاص مرگ و مردن است. ولى كلام عرب از اين محسّن بديعى تهى است.