مؤمنى كه ايمان خودش را از آل فرعون مخفى ميداشت. در اينصورت نميرساند كه مرد مؤمن از آل فرعون بوده است.

خلاصه اينكه در اين آيه براى رجل سه صفت ذكر شده: 1- «مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ» 2- مؤمن 3- يكتم ايمانه. صفت مؤمن بر آندو مقدّم شده چون ايمان شرافت دارد. من آل فرعون بر يكتم مقدم شده بخاطر بهم نخوردن معنى و عدم توهّم خلاف مقصود.

او لّان في التأخير: چهارمين نكته تقديم بعضى معمولات بر بعضى ديگر اينست كه اگر مؤخر شود تناسب لفظى بهم ميخورد. چنانكه اين موضوع در فواصل آيات ديده ميشود. مانند: «فَأَوْجَسَ فِي نَفْسِهِ خِيفَةً مُوسى‌» در اين آيه سه معمول است: 1- موسى 2- في نفسه 3- خيفة. جار و مجرور و مفعول كه قاعدة مى‌بايست از فاعل مؤخّر باشند مقدّم شدند بخاطر آنكه رؤس آيات همه بر الف است.