كوتاهى نمايند و خيانت كنند، مستحقّ عذاب الهى هستند.

«وَ الْعُرَفَاءُ الْكَذَبَةُ؛ [1] كارشناسان (مباشران) دروغگو (گروهى هستند كه در آسياب لِه‌ مى‌شوند.)»

«عرفاء» جمع «عارف» به كسانى كه در كارى خبره و داراى تخصّصى هستند گفته مى‌شود. اين فراز شامل هر كارشناسى در هر رشته‌اى مى‌گردد، در صورتى كه صداقت را پيشه خود نسازد و در كارشناسى خود مرتكب دروغ شود.

جالب اين كه، آنچه در اين آسياب ريخته مى‌شود از بين نمى‌رود؛ بلكه انسانهاى مذكور، كه طيف وسيعى از جامعه را تشكيل مى‌دهند، باز هم زنده مى‌مانند، و بايد عذابهاى ديگرى نيز بچشند، و به مجازاتهاى شديدترى مبتلا شوند!

اين چه آسيابى است كه انسان را له مى‌كند، ولى انسان نمى‌ميرد! آيا آسيابهاى دنيا هم همينطور است!

اين روايت و روايات مشابه آن، مدّعاى ما را مبنى بر اين كه ما قادر به ترسيم دقيق و مفصّلى از واقعيّتهاى جهان آخرت نيستيم، و تنها مى‌توانيم شبحى از آن را ترسيم كنيم، تأييد مى‌نمايد.

درهاى جهنّم‌

از جمله امور ديگرى كه مى‌تواند شاهد بر مباحث فوق باشد، بحث درهاى بهشت و جهنّم است. در آيه 71 سوره زمر، در مورد درهاى جهنّم، چنين مى‌خوانيم:

«وَسِيقَ ا لَّذِينَ كَفَرُوا إِلَى‌ جَهَنَّمَ زُمَرًا؛ كفّار گروه گروه به سوى جهنّم رانده مى‌شوند.»

هر چند آنها مايل نباشند كه مجازات شوند، ولى به زور و اجبار به سوى عذاب هدايت مى‌شوند؛ زيرا اين عذابها ثمره كارهايى است كه آنها در دنيا از روى ميل و اختيار انجام داده‌اند.

[1]. ميزان الحكمة، باب 628، حديث 3083.