جان خود را عزيزتر از جان رسول اكرم ( ص ) بدانند . اين حق براى احدى نيست , كه رسول الله ( ص ) به صحنه نبرد و پيكار برود و اينها باز بمانند و عقب نشينند . اگر هم رفتند حق ندارند موقعى كه خطرى پيش آمد , حضرت را رها كرده و تنها بگذارند و درصدد حفظ خود باشند و براى صيانت جان خود از رسول اكرم ( ص ) اعراض كرده و روى بگردانند . چرا چنين است ؟ براى اينكه هيچ آسيبى به آنها نمى رسد مگر آنكه ما ثبت مى كنيم و هر قدمى كه برمى دارند و يا هر پيروزى كه نصيب شان مى شود , يادداشت مى نماييم . و چنين است هر آسيبى كه به دشمن رسانند و يا مالى كه در اين راه صرف كنند , چه كم باشد و يا زياد .

( ذلك بأنهم لايصيبهم ظمأولا نصب ولا مخمصة فى سبيل الله ) [1] . اين استدلال است براى آن دو نهى و دو امر كه فرمود : هيچ كسى حق ندارد كه باز بماند و احدى حق ندارد خودش را حفظ كند , زيرا هيچ عطشى به اين ها نمى رسد و هيچ خستگى دامنگير اينها نمى شود و هيچ گرسنگى سراغ اين ها نمى آيد . البته تمامى آن بايد در راه خدا باشد . اين مربوط به رنجها و سختيهاست .

عمل صالح

و اما پيروزيها( . ولا يطؤن موطا يغيظ الكفار ) [2] . هيچ جايى گام نمى گذارند كه دشمن را خشمگين كرده و به غيظ و غضب وادار كنند( . ولا ينالون من عدو نيلا ) [3] . هيچ بهره يى از دشمن نمى برند و هيچ موفقيتى