درس پنجم نقش محبت و دوستى

از آن جا كه انسان موجودى است ابدى و بدون گرايش و محبت نمى تواند زندگى كند , پس بايد موجودى دايمى و زوال ناپذير باشد كه به وى دل بسته و تنها به او محبت داشته باشد . بديهى است كه ماده و مادى نمى تواند دايم و دايمى باشد . قرآن كريم اثر محبت هاى باطل و محبت هاى حق را بيان مى كند . آن ها كه محبوب دايمى انتخاب كردند , از محبت شان بهره مند گشته و آن هايى كه به محبوب فانى دل بسته اند , نه تنها از محبت طرفى نيستند بلكه زيان ديده و متضرر شدند .

در سوره فرقان چنين مى فرمايد( : يوم يعض الظالم على يديه ) [1] روز قيامت روزى است كه ظالم هر دو دستش را گاز مى گيرد( . عض به معناى گاز گرفتن است) . و اين حالت يك انسان نادم است كه در شدت پشيمانى بسر مى برد . او مى گويد چرا من با فلان شخص رفاقت كردم تا عمرى به بطالت سپرى شود . اين است صحنه قيامت كه قرآن