|
اسم الکتاب: نگاهی گذرا به بسیج و بسیجی
المؤلف: مصباح یزدی، محمد تقی
الجزء: ۱
الصفحة: ۳۷
1. عشق به جهاد و شهادت بسيجي هميشه و در همه حال عاشق جهاد و شهادت است: دُعُوا لِلْجِهَادِ فَأَجَابُوا؛[1] «به جهاد خوانده شدند و پذيرفتند». وَهِيجُوا إِلَى الْجِهَادِ فَوَلِهُوا وَلَهَ اللِّقَاحِ إِلَى أَوْلادِهَا؛[2] «به جهاد برانگيخته شدند و چونان شتري كه [با هيجان و شتاب] به سوي بچه خود روي ميآورد شيفته جهاد گرديدند». هنگامي كه شتر بچهاش را گم ميكند، بيتابانه و با شور و هيجانِ بسيار دنبال آن ميگردد. بسيجي نيز وقتي به جهاد دعوت ميشود، مثل ماده شتري كه بچهاش را گم كرده و با شتاب به دنبال آن ميرود، سوي جهاد ميشتابد. وَسَلَبُوا السُّيُوفَ أَغْمَادَهَا وَأَخَذُوا بِأَطْرَافِ الْأَرْضِ زَحْفاً زَحْفاً وَصَفّاً صَفّا؛[3] «شمشيرها از نيام برآوردند و گرداگرد زمين را گروه گروه، صف به صف، احاطه كردند». رزمندگاني كه به جبههها رفتند، برخي به شهادت رسيدند و برخي بازگشتند. امام علي(عليه السلام) ميفرمايد: بَعْضٌ هَلَك وَبَعْضٌ نَجَا لا يُبَشَّرُونَ بِالأَحْيَاءِ وَلا يُعَزَّوْنَ عَنِ الْمَوْتَى؛[4] «بعضي شهيد شدند و برخي نجات يافتند. هيچگاه از زنده ماندن كسي در ميدان جنگ شادمان [1] همان، خطبه 182، ص 350. [2] همان، خطبه 121، ص 230. [3] همان [4] همان |
|