|
اسم الکتاب: ولايت فقيه : رهبري در اسلام
المؤلف: جوادی آملی، عبدالله
الجزء: ۱
الصفحة: ۱۰
پرتو هدايت آنان خطوط اصلى آن به خوبى بيان مى گردد ﴿ قد تبين الرشد من الغى﴾ - بقره]( 256 : , و چون شناخت عصمت مدعيان بالاصاله رهبرى مقدور توده انسان ها نيست , بايد توسط علامت عقلى و دلالت تام همانند معجزه ثابت گردد , سپس با تنصيص همان معصوم كه رهبرى وى به اعجاز ثابت شده است , رهبرى معصوم ديگر ثابت شود . چنان كه رهبرى معصوم دوم نيز با اعجاز وى قابل اثبات مى باشد . و معجزه حجت برهانى است نه حجت ظنى و عامى . 4 - تفكر الهى درباره انسان همانند تفكر الهى درباره موجودهاى ديگر است . برخى از متفكران الهى بر اين پندارند كه هر پديده در اصل حدوث خود نيازمند به مبدء فاعلى بوده و بدون سبب نخست يافت نمى شود , و چون با تحقق آن شى ء , وصف حدوث بر طرف مى گردد و نوبت بقاء فرا مى رسد , لذا آن موجود به حال خود واگذار شده و مسؤوليت دوام وى به عهده خودش مى باشد و در بقاء محتاج به سبب نيست . و بعض ديگر از فرزانگان صاحب نظر بر اين باورند كه سبب نياز به مبدء فاعلى همانا فقر ذاتى موجودى است كه هستى او عين ذاتش نمى باشد . لذا فرقى بين حدوث و بقاء نيست , و در هر حال محتاج به سبب نخست يعنى واجب الوجود خواهد بود , و از طرف ديگر , مبدء نخست هرگز او را به حال خود رها نمى كند . اين دو طرز تفكر كه دو نحوه جهان بينى الهى است , در عين اشتراك در بعضى از معارف دينى , تفاوتهاى مهمى را به همراه دارد . ممكن است يك صاحب نظر كه داراى مبناى دوم است در |
|