|
اسم الکتاب: ولايت فقيه : رهبري در اسلام
المؤلف: جوادی آملی، عبدالله
الجزء: ۱
الصفحة: ۲۸
( كلمة حق يراد بها الباطل ) [1] به اين معنا كه اگر منظور آن است كه حاكميت , بالاصاله از آن خداوند است , در آن ترديدى نيست . ولى اگر منظور اين است كه كسى نمى تواند حاكم باشد سخنى باطل است . زيرا لازمه اين سخن هرج و مرج است , و اصل حكم گر چه مخصوص خداوند است , ليك سرپرستى از آن بندگان صالحى است كه خداوند بلاواسطه يا مع الواسطه تعيين فرموده است . و نيز فرمود : ( و انه لابد للناس من امير بر او فاجر ) [2] مردم بناچار بايد امير و سرپرستى داشته باشند . خواه آن امير عادل و نيكوكار باشد و يا فاجر و بدكار . اصل اولى در ولايت افراد بعد از اثبات نياز جوامع بشرى به والى و حاكم , اين بحث مطرح مى شود كه در ميان انسان ها هيچكس حق ولايت و سرپرستى نسبت به ديگر افراد را دارا نمى باشد . زيرا انسان از كسى اطاعت مى كند كه فيض هستى خود را از او دريافت كرده باشد , و چون افراد عادى نه به انسان هستى بخشيده , و نه در بقاء و دوام هستى او مؤثرند , بنابر اين رأى هيچ كس
|
|