صورت احتکار و گنج و زمین بایر در نیاید و هم ثمره فعالیت هر کسی برای‌ خودش محترم باشد . اسلام از طرفی به حکم ((« ولقد مکناکم فی الارض وجعلنا لکم فیها معایش‌ ... )) و (( « هو الذی انشأکم من الارض و استعمرکم فیها »...)) ، (( « و الارض وضعها للانام »)) (( « الذین یکنزون الذهب »... )) همه سرمایه‌های‌ اولیه و ثانویه را برای بشر و در خدمت او قرار داده است پس نباید راکد یعنی به صورت موات ، یا احتکار ، یا گنج و ذخیره بماند ( فلسفه زکات ) ، و از طرفی بیکاری و رکود فعالیت را ولو تحت عنوان اشتراک اجباری در کار و مرض اداره پیدا کردن محکوم می‌کند . مثل طبیعت و انسان مثل مادر و کودک است. تشبیه طبیعت به زن و انسان به مرد ، و تولید ثروت به منزله‌ تولید نسل است ، لهذا « انکم مسؤولون حتی عن البقاع و البهائم » .