|
اسم الکتاب: ترجمه قرآن
المؤلف: مكارم شيرازى، ناصر
الجزء: ۱
الصفحة: ۲۲۲
هيچ جنبندهاى در زمين نيست مگر اينكه روزى او بر خداست. او قرارگاه و محلّ نقل و انتقالشان را مىداند؛ همه اينها در كتاب مبين لوح محفوظ ثبت است. (6) او كسى است كه آسمانها و زمين را در شش روز [شش دوران] آفريد؛ وعرش قدرت او، بر آب قرار داشت؛ و جهان در آغاز توده مذابى بود، او آن را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك عملتان بهتر است. و اگر به آنها بگويى: «شما بعد از مرگ، برانگيخته مىشويد.»، به يقين كافران مىگويند: «اين سحرى آشكار است!» (7) اگر مجازات را تا زمان محدودى از آنها به تأخير اندازيم، از روى استهزا مىگويند: «چه چيز مانع آن شده است؟!» آگاه باشيد، آن روز كه عذاب به سراغشان آيد، از آنها بازگردانده نخواهد شد؛ و آنچه را مسخره مىكردند، دامانشان را مىگيرد. (8) و اگر از جانب خويش، رحمتى به انسان بچشانيم، سپس آن را از او بگيريم، بسيار نوميد و ناسپاس خواهد بود. (9) و اگر بعد از ناراحتى و زيانى كه به او رسيده، نعمتهايى به او بچشانيم، به يقين مىگويد: «بدىها از من برطرف شده، و ديگر باز نخواهد گشت).» و غرق شادى و غفلت و فخرفروشى مىشود؛ (10) مگر آنها كه در سايه ايمان راستين، صبر واستقامت ورزيدند و كارهاى شايسته انجام دادند؛ كه براى آنها، آمرزش و اجر بزرگى است. (11) شايد ابلاغ بعض آياتى را كه به تو وحى مىشود، به خاطر عدم پذيرش آنها ترك كنى و به تأخير اندازى)؛ و سينهات از اين جهت تنگ و ناراحت شود كه مىگويند: «چرا گنجى بر او نازلنشده و يا چرا فرشتهاى همراه او نيامده است؟!» نگران مباش! چرا كه تو فقط بيم دهندهاى؛ و خداوند، نگاهبان و ناظر بر همه چيز است؛ و به حساب آنان مىرسد). (12) |
|