بلكه صاحب تو , خداى سبحان بود , و اين نفى در( فلم تقتلوهم ) و اثبات در( ولكن الله قتلهم ) حقيقى است نه مجازى . البته فعل حق , اختصاصى به جهاد و رزم ندارد , بلكه همه كارهاى خير و طاعات و عبادات , فعل حق است كه در مظاهر گوناگون ظهور مى كند . اما معصيت و نقص و شر از ساحت قدس خداى سبحان به دور است , لذا به خدا استناد ندارد . از اينرو خداى سبحان پس از شمارش پاره اى از معاصى مى فرمايد( : كل ذلك كان سيئة عند ربك مكروها ) . [9]

و همانطور كه اگر كسى آينه را به عنوان( ماينظر فيها) [10] مشاهده نمود , ديگر صورت در آينه را نمى بيند , كسى هم كه گرفتار غرور و خودبينى است از مشاهده جمال حق محروم مى ماند . پس همه معاصى به خودبينى برمى گردد و با ولايت الهى كه توحيد افعالى از لازم ترين مقدمات اوست منافات دارد .

تنها سلب مالكيت غير خدا به عهده بندگان است

نكته ديگر آنكه , تاكنون روشن شد كه هرگونه ملك ( به كسر ميم ) و ملكى ( به ضم ميم ) از غير خدا سلب مى شود و فقط براى خدا