خاوية على عروشها و يقول ياليتنى لم اشرك بربى أحدا ولم تكن له فئة ينصرونه من دون الله وماكان منتصرا هنالك الولاية لله الحق ]( . [15]

يعنى , هر چه به اين مرد متمكن گفتند , متعظ نشد , و عاقبت به روزى افتاد كه از شدت افسوس واندوه , كف راست را بر پشت دست چپ و كف چپ را هم بر پشت دست راست مى ماليد . همه هزينه هائى كه در اين باغ صرف نموده بود يكجا از دست او رفت , و احدى هم ناصر او نبود . خودش هم قدرت انتصار و انتقام نداشت . وقتى روشن شد كه هم قدرت انتصار و انتقام از او گرفته شده و هم توان بهره بردارى از نصرت ديگران را ندارد , در آن هنگام فهميد كه( هنالك الولاية لله الحق) .

ظهور حقيقت

( هنالك) به اين معنى نيست كه وقتى باغ سوخت و همه قدرتمندان كنار رفتند , آنگاه نوبت به خدا مى رسد , بلكه به اين معنى است كه در آن موقع اين شخص اين نكته را مى فهمد . اينچنين نيست كه ولايت خدا هم نوبتى باشد , بلكه معناى آيه مباركه اينست كه( هنالك تظهر أن الولاية التامة منحصرة لله سبحانه و تعالى) نه اينكه( هنالك تحدث الولاية) .

اين مطلب نظير آيه مباركه سوره نور است([ والذين كفروا أعمالهم