بصواب- و بنافع‌ [1] بود. و اما خوشى خشم‌ [2] و غلبه از قوت حيوانى بود.

و مر جان مردم را دو روى‌ [3] است: يكى روى سوى بر برسوست- و [4] بجايگاه خودست، و يكى روى سوى اين جهانست؛ و قوّت كنائيش بسوى‌ [5] اين جهانست‌ [6] و قوت اندر يافتش بسوى‌ [7] بر برسوست- و بآن جهانست.

و نتوانيم‌ [8] قوت اندر يافت مردم را پيدا كردن تا اقسام اندر يافتها نگوئيم‌ [9].

پيدا كردن حال عقل‌ [10] و صورتهاء معقول‌

هر چه ما اندر يابيم آن بود كه ماهيت- و معنى- و صورت آن چيز بخود گيريم، و صورت چيز گرفتن گوناگونست، و مردمى را مثل‌ [11] كنيم اندرين غرض‌ [12]

[1] بنيكى و صواب الخ- م- ك،- به نيكى و بصواب و به نافع- ه- آ،- تبنگى و تصوّرات و تنافع- د،- بنيكى و تصورات نافع- ط.

[2] اما خوشى- آ- ه،- اما خوشى جسم- م،- اما جوشى خشم- د،- و اما جوش خشم- ط،- و اما خوشى- ل.

[3] دورى- ك،- دردى- د.

[4] و نه- د.

[5] كياپيش سوى- د- كنائيش سوى- ط.

[6] بى: و قوت كنائيش بسوى اين جهانست- آ- ه.

[7] اندر يافتن بسوى- د،- اندر يافتنش سوى- آ- ه،- اندر يافتيش سوى- كب.

[8] جهانيست و نتوانيم- آ- ه،- جهانست و بتوانيم- د.

[9] بگوئيم- آ- د- ط.

[10] عقلى- ل.

[11] ميل- د.

[12] عرض- ق.