ايستاده‌ [1] است. و تباهى‌ [2] جسم او را زيان ندارد. و [3] جسم سبب ايستادن وى نيست.

پيدا كردن حال بقاء [4] نفس و كذامى قوت باقيش‌ [5]

درست مى‌شود كه نفس اگر [6] با بدن موجود آيد- از سببى بيرون بدن و پيش از بدن، آن نفس نبود؛ زيرا كه اگر پيش از تنها نفسها بودندى:

يا بسيار بودندى، يا يكى.

و اگر يكى بودى وانگاه بسيار شدى همان يكى و [7] پاره پاره شدى، بهره‌پذير بودى، و جسم بودى، و گفتيم- كه: اين گوهر بهره‌پذير نيست.

و اگر بسيار بودندى‌ [8]، نوع شان يكى بودى‌ [9]؛- و باعراض مادّتى- جدا جدا شدندى‌ [10]. پس ايشان مادّتى بودندى‌ [11]. پس نفس‌ [12] پيش از بدن‌

[1] ايستاده ايستاده- م- ك- ل،- بجود ايستاده ايستاده- ق.

[2] تناهى- د- آ.

[3] بى: و- آ- ه.

[4] پيدا كردن بقاى- كب.

[5] جاى تمام عنوان فصل در «آ» و «ه» سفيد است.

[6] بى: اگر- ق- ط.

[7] بى: و- كب.

[8] بسيار بوند- د.

[9] بودندى- آ- ه.

[10] مادى جداشدنى- آ- ه.

[11] مادى بودنى- آ- ه.

[12] بنفس- د.