كه اندر ميان كنار هاء اندرونين خاصّه وى‌ [1] بود، كه آب و را [2] مشغول كند؛ و اين مذهب بر دو گونه گويند:

گروهى گويند كه اين بعد نشايد- كه خالى ماند، بلكه تا جسمى اندر وى نيايد جسمى از وى‌ [3] بيرون نيايد.

و گروهى گويند: كه‌ [4] شايد كه خالى ماند، و اين مردمان خلأاند- كه‌ [5] گويند: كه‌ [6] عالم اندر خلأ نهاده است، و اندر عالم نيز خلأ هست، و اين مذهب بوهم نزديكست‌ [7]- و از عقل دور است.

و سبب گمانى‌ [8] افتادن مردم را بهستى خلا، هواست؛- كه چشم هوا را نبيند [9]- و پنداشته‌اند- كه خود هيچ چيز نيست- و جايگاهى است‌ [10] خالى، پس اندر وهم بردند [11] شايستگى‌ [12] خلا.

پيدا كردن‌ [13] آن كه بعد جايگاه نيست‌

نخست بايد [14] درست شود- كه اندر ميان كنارهاء كوزه‌ [15] بعدى و

[1] بى: وى- آ،- اندر و خاصه وى- ن،- اندرون كوزه- د.

[2] او را- د- ن- ط.

[3] اندر وى- د.

[4] بى: كه- ه.

[5] بى: كه- ه.

[6] بى: كه- ن.

[7] نزديكيست- د.

[8] گمان- ه- د.

[9] جسم هوا نه بينند- ن،- جسم هوا را نه بيند- د- ل- م،- چشم هوا را بيند- ق.

[10] و جايگاه هست- د- ن.

[11] برويد- ط- ق- ه- كب- م،- بود برويد- ل.

[12] سايشتكى- د.

[13] پديد كردن- آ- كب.

[14] بايد كه- ق- م- كب.

[15] كنارهاء كون- آ،- كنارهاى كوزه- ن.