فاطمه (س)، حبيبه حق است‌

كه اين در روايات ما وارد شده است كه داراى معانى عميقى است كه كمتر به آن توجه شده است. در قيامت بنابر روايات اصيل‌مان، پروردگار عالم به حضرت زهرا (س) خطاب مى‌كند: (يا حبيبتى!). «1» «2» اين عكس آن جمله دعاى كميل است. در دعاى كميل، اميرمؤمنان (ع) به خدا مى‌گويد: (حبيب)؛ مى‌گويد: (يَا حَبِيبَ قُلُوبِ الصَّادِقِينَ!). در قيامت خدا به زهرا (س) مى‌گويد: اى حبيبه من. اين عكس آن جمله است پيش خدا چه چيزى ارزش دارد؟ اين قيافه، اين بدن، وزن بدن؟ نخير، آنچه‌

[1] 1. شيخ صدوق، أمالى، تحقيق مؤسسه بعثت، ص 69.

[2]^. بخشى ديگر از متن مورد نظر روايت كه امام باقر عليه السلام آن را از جابر بن عبد الله انصارى نقل مى‌كند، چنين است: «قال رسول الله 6: إذا كان يوم القيامه تقبل ابنتى فاطمه .... فإذا النداء من قبل الله جلّ جلاله: يا حبيبتى و ابنه حبيبى! سلينى تعطى، و اشفعى تشفعى، فوعزتى و جلالى لاجازنى ظلم ظالم. فتقول: إلهى و سيدى! ذريتى و شيعتى و شيعه ذريتى، و محبى و محبى ذريتى. فإذا النداء من قبل الله جلّ جلاله: أين ذريه فاطمه و شيعتها و محبّوها و محبو ذريتها؟ فيقبلون و قد أحاط بهم ملائكه الرحمه، فتقدّمهم فاطمه حتى تدخلهم الجنه.»