برخاسته از افراط و زياده‌روي بوده «اسراف» مي‌خواند. ايشان از خداوند مي‌خواهند در برابر اينكه آنها تمام هستي خود را در راه او تقديم كردند، خداوند نيز از افراط و تفريطهاي ايشان چشم بپوشد.

3. طلب ثَبات قدم و نصرت از خداوند

مجاهدان، مسير هدايت را با تمام افت و خيز‌ها و لغزشهاي آن مي‌پيمايند اما همواره نگران آن هستند كه در ادامه راه، شيطان فريبشان دهد و سست شوند و از مسير هدايت منحرف گردند. از اين روي، پس از طلب آمرزش و جبران كاستيها و لغزشها از خداوند مي‌خواهند: وَثَبِّتْ أَقْدَامَنَا وانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِين،[1] تا آنان را در اين مسير ثابت قدم بدارد، و در نهايت، آرزويشان كه پيروزي بر كفر و كافران است، تحقق يابد.

4. محبّان و محبوبان خداوند

اگر ويژگيهايي را كه قرآن براي ياوران انبيا برمي‌شمارد از زمان بعثت پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) تا امروز دنبال كنيم، مصداقي كامل‌تر از بسيجيان اين زمان نمي‌يابيم. هرچند در صدر اسلام گروههايي از

[1] همان