در آن تاريكي گم مي‌شد، هيچ دوربيني نبود تا اين لحظه‌ها را ثبت كند.

امير مؤمنان(عليه السلام) درباره عده‌اي مي‌فرمايند: «پدر و مادرم به فداي آنان! كساني خواهند آمد كه نامشان در آسمان شناخته شده است ولي در زمين‌ ايشان را نمي‌شناسند». به نظر مي‌رسد كه مصداق كلام امام علي(عليه السلام) همين بسيجيان و جهادگران در راه خدا باشند. در نهج البلاغه حضرت از ويژگيهاي كساني سخن مي‌گويند كه در راه خدا عاشقانه جنگيدند، و سپس مي‌فرمايند: فَحَقَّ لَنَا أَنْ نَظْمَأَ إِلَيْهِمْ وَنَعَضَّ الأَيْدِي عَلَى فِرَاقِهِم؛[1] «و بر ماست كه تشنه ملاقاتشان باشيم، و از اندوه فراقشان دستها را به دندان بگزيم». و نمونه‌هاي بسياري از اين افراد را ميان بسيجيان مي‌توان يافت. جوانِ امروز نيز مي‌تواند دنباله‌رو آنان بوده، از جمله كساني باشد كه حضرت مشتاق ديدارشان است.

5. احياي سنتهاي الاهي و دوري از بدعتها

آنكه در پي حقيقت است مي‌بايد از راه درست و مستقيم به سوي آن گام بردارد، و بنا بر تعاليم آسماني اسلام، حقيقت ناب و نيز طريق بي‌لغزش وصال به آن، نزد رسول خدا و اوصياي اوست.

[1] نهج البلاغه، خطبه 121، ص 230.