بنابراين اگر كسي در پي كمال و رستگاري است مي‌بايد بكوشد تا سيره و سنت پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و امامان معصوم(عليهم السلام) را بياموزد و به كار بندد و براي احياي آن در دل خويش و نيز در جامعه تلاش كند و همچنين بدعتها و تحريفهايي را كه در تاريخ اسلام صورت گرفته و انحرافاتي كه از طريق هدايت و صراط مستقيم رخ داده است باز شناسد و براي از ميان برداشتن يا به صلاح آوردن آنها قيام كند.

از همين روست كه امام علي(عليه السلام) در وصف ياراني كه مشتاق ديدارشان است، و آنان را مايه هدايت امت و اصلاح جامعه مي‌داند چنين مي‌فرمايد: أَحيَوُا السُّنَّةَ وأمَاتوُا البِدعَه؛[1] «[آنان كساني بودند كه] سنتهاي الاهي را زنده كردند و بدعتها را نابود ساختند».

اينان كساني هستند كه حقيقت و طريق سعادت را در گفتار و رفتار پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و امامان معصوم(عليه السلام) مي‌جويند، نه در هر نحله و طريقي كه از غرب يا شرق فرا روي آنان نهاده شود.

6. وظيفه‌شناسي

هر گروهي، براي نيل به هدفي شكل مي‌گيرد، و پيشرفت و موفقيت آن در گرو آگاهي اعضا از اين هدف و نيز راه رسيدن به آن است. اين موفقيت، همچنين رابطه‌اي مستقيم دارد با اينكه هر عضو، به

[1] همان، خطبه 182، ص 350.