مسأله 180- زمين سنگ فرش و آجر فرش و زمين سختى كه آب در آن فرو نمى‌رود اگر نجس شود با آب قليل، پاك مى‌گردد، ولى بايد به قدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود و چنانچه آبى كه روى آن ريخته‌اند از سوراخى بيرون رود همه زمين پاك مى‌شود، و اگر بيرون نرود جايى كه آب‌ها جمع مى‌شود نجس مى‌ماند. و براى پاك شدن آن‌جا بايد گودالى بكنند كه آب در آن جمع شود، بعد آب را بيرون بياورند و گودال را با خاك پاك پر كنند.

مسأله 181- اگر ظاهر نمكِ سنگ و مانند آن نجس شود، با آب كمتر از كر هم پاك مى‌شود.

مسأله 182- اگر شكر آب شده نجس را قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند پاك نمى‌شود.

2- زمين‌

مسأله 183- زمين با سه شرط، كف پا و ته كفش نجس را پاك مى‌كند. اول: آن كه زمين پاك باشد. دوم: آن كه خشك باشد. سوم: آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول، يا متنجس مثل گِلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد به واسطه راه رفتن يا ماليدن پا به زمين برطرف شود. و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجرفرش و مانند اينها باشد و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفشِ نجس، پاك نمى‌شود، و اگر به واسطه غير راه رفتن نجس شده باشد پاك شدنش به واسطه راه رفتن اشكال دارد.

مسأله 184- پاك شدن كف پا و ته كفشِ نجس، به واسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده محل اشكال است. بلكه پاك نشدن اقواست.

مسأله 185- براى پاك شدن كف پا و ته كفش، بهتر است پانزده قدم يا بيشتر راه بروند، اگرچه به كمتر از پانزده قدم يا ماليدن پا به زمين نجاست برطرف شود.