مسأله 186- لازم نيست كف پا و ته كفشِ نجس، تر باشد بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن پاك مى‌شود.

مسأله 187- بعد از آن كه كف پا يا ته كفشِ نجس، به راه رفتن پاك شد مقدارى از اطراف آن هم كه معمولًا به گِل آلوده مى‌شود اگر زمين يا خاك به آن اطراف برسد پاك مى‌گردد.

مسأله 188- كسى كه با دست و زانو راه مى‌رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود پاك شدن دست و زانوى او به وسيله راه رفتن محل اشكال است. و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اينها.

مسأله 189- اگر بعد از راه رفتن ذره‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمى‌شود، در كف پا يا ته كفش بماند بايد آن ذره‌ها را هم برطرف كرد، ولى باقى بودن بو و رنگ اشكال ندارد.

مسأله 190- توى كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمى‌رسد به واسطه راه رفتن پاك نمى‌شود و پاك شدن كف جوراب به واسطه راه رفتن، محل اشكال است، ولى اگر كف جوراب از پوست باشد به وسيله راه رفتن پاك مى‌شود.

3- آفتاب‌

مسأله 191- آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهايى كه مانند درب و پنجره در ساختمان به كار برده شده، و همچنين ميخى را كه به ديوار كوبيده‌اند و جزء ساختمان حساب مى‌شود با شش شرط پاك مى‌كند. اول: آن كه چيز نجس به طورى تر باشد كه اگر چيز ديگرى به آن برسد تر شود، پس اگر خشك باشد بايد به وسيله‌اى آن را تر كنند تا آفتاب خشك كند. دوم: آن كه اگر عين نجاست در آن چيز باشد پيش از تابيدن آفتاب آن را برطرف كنند. سوم: آن كه چيزى از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند، پس اگر