سپس به ادامه درس مى‌پردازند؛ بدون شك چنين روشى مؤثّرتر است.
2- مدّت درس‌هاى اخلاق، از نوع دوم، كم است؛ يعنى اساتيد محترم معمولًا چند دقيقه‌اى بيش‌تر به سفارشات اخلاقى در انتهاى درس نمى‌پردازند؛ ولى استاد معظّم، نصف و گاهى 3 2 وقت درس را به تذكّرات اخلاقى اختصاص مى‌دهند.
3- استاد عاليقدر، كه نظم ايشان زبانزد خاصّ و عام است و به عنوان اسوه و الگوى نظم شناخته شده‌اند، در بحث‌هاى اخلاقى نيز نظم و ترتيب را مراعات مى‌كنند و معمولًا بحث‌هاى اخلاقى معظّم له از نظم خاصّ موضوعى، يا ترتيبى برخوردار است، بدين جهت يك سال كلمات قصار حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله از تحف العقول را مطرح نمودند، سال ديگر بحث تقوى را از زاويه‌هاى مختلف پيگيرى كردند، و در سال على بن ابى‌طالب عليه السلام، كلمات قصار مولى اميرمؤمنان عليه السلام را موضوع بحث‌هاى اخلاقى خويش قرار دادند.
4- در لابلاى بحث‌هاى اخلاقى، مسايل مهمّ سياسى روز نيز مدّ نظر آن حضرت بوده و در هر جلسه در صورت لزوم دقايق پايانى را به تذكّر، تحليل و بيان مسايل مهمّ سياسى آن هفته مى‌پردازند.
5- در مباحث اخلاقى فقط به پيام اخلاقى آيه يا روايت اكتفا نمى‌نمودند، بلكه اگر سؤال و شبهه‌اى، يا تضاد ظاهرى با ساير آيات و روايات به نظر مى‌رسيد، دقيق و موشكافانه آن را مطرح و حلّاجى مى‌كردند.
110 سخن از امير سخن
از آن جا كه در سال اميرمؤمنان عليه السلام، سال 1379، تصميم به گردآورى اين مجموعه گرفته شد، به تناسب اين سال مبارك، يكصد و ده حديث از