110 ياد خدا

قال على عليه السلام:
«يا كُمَيْلُ! سَمِّ كُلَّ يَوْمٍ بِاسْمِ اللَّهِ، وَ قُلْ لا حَوْلَ وَ لاقُوَّةَ الّا بِاللَّهِ، وَ تَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ، وَ اذْكُرْنا وَ سَمِّ بِاسْمائِنا وَصَلِّ عَلَيْنا، وَ ادِرْ بِذلِكَ عَلى‌ نَفْسِكَ وَ ما تَحُوطُهُ عِنايَتُكَ، وَ تُكَفُّ شَرَّ ذلِكَ الْيَوْمِ انْ شاءَ اللَّهِ»؛
«اى كميل! هر روز را با ياد خدا آغاز كن و ذكر «لا حَوْلَ وَ لاقُوَّةَ الّا بِاللَّهِ» را هر روز فراموش نكن، و توكّل بر خدا بكن (هر روز «تَوَكَّلت عَلَى اللَّه» بگو) و همه روز يادى از ما كن (و صلوات بر ما بفرست). سپس به خودت و خانه‌ات و خانواده‌ات فوت كن. (با انجام اين اعمال) به فضل خداوند از شرّ آن روز ايمن خواهى بود» «1».
شرح و تفسير
انتخاب اين جمله‌هاى چهارگانه و گذاردن آن‌ها در كنار هم، همان‌گونه كه بارها گفته‌ايم، بى‌جهت و تصادفى نيست. بلكه به خاطر رابطه‌اى است كه با يكديگر دارند.
امّا «بسم اللَّه الرحمن الرحيم» به خاطر اين كه هر كارى در فرهنگ اسلامى بايد با ياد و نام خداوند شروع گردد و هر كار باارزشى بدون آن آغاز شود به سرانجام نمى‌رسد «2».