[مقدمه‌]

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم‌

الحمدللَّه ربّ العالمين و الصَّلاةُ على‌

محمّدٍ وآله أَجمعين ولعنة اللَّه على أَعدائهم إلى يوم الدّين‌

خداوندا! آينه دل را به نور اخلاص روشنى بخش؛ و زنگار شرك و دوبينى را از لوح دل پاك گردان؛ و شاهراه سعادت و نجات را به اين بيچارگان بيابان حيرت و ضلالت بنما؛ و ما را به اخلاق كريمانه متخلق فرما؛ و از نفحات و جلوه‌هاى خاص خود كه مختص اولياى درگاه است ما را نصيبى ده؛ و لشكر شيطان و جهل را از مملكت قلوب ما خارج فرما؛ و جنود علم و حكمت و رحمان را به جاى آنها جايگزين كن؛ و ما را با حبّ خود و خاصّان درگاهت از اين سراى درگذران؛ و در وقت مرگ و بعد از آن با ما با رحمت خود رفتار فرما؛ و عاقبت كار ما را با سعادت قرين كن؛ بحقّ محمّد و آله الطاهرين، صلوات اللَّه عليهم أجمعين.

و بعد، اين بنده بى‌بضاعت ضعيف مدتى بود با خود حديث مى‌كردم كه چهل حديث از احاديث اهل‌بيت عصمت و طهارت- عليهم السلام- كه در كتب معتبره اصحاب و علماء، رضوان اللَّه عليهم، ثبت است، جمع‌آورى كرده، و هر يك را به مناسبت شرحى كند كه با حال عامه مناسبتى داشته باشد؛ و از اين جهت آن را به زبان فارسى نگاشته كه فارسى زبانان نيز از آن بهره برگيرند؛ شايد، ان شاء اللَّه، مشمول حديثِ شريفِ ختمى مرتبت- صلّى اللَّه عليه وآله- شوم كه فرموده است: «

من حفظ على أمتي أربعين حديثا ينتفعون بها بعثه الله يوم القيامة فقيها عالما» [1]

، تا- بحمداللَّه و حُسنِ توفيقه- موفّق به شروع آن شدم و از خداى تعالى توفيق اتمام مى‌طلبم؛ إنّه وَلِيُّ التَّوْفيق.

[1] «هر كه از براى نفع امت من چهل حديث حفظ كند، خداى‌تعالى او را روز حساب فقيهى دانشمندبرانگيزد». (وسائل الشيعة، ج 27، ص 99، «كتاب القضاء»، «أبواب صفات القاضي»، باب 8، حديث 72)