خارج شود و معلوم نباشد بول است يا چيز ديگر، پاك است.

مسأله 2- اگر وضو گرفت و بعد از وضو آبى از آن خارج شد و معلوم نباشد بول است يا چيز ديگر؛ چنانچه بعد از بول استبراء كرده، وضويش باطل نمى‌شود.

مسأله 3- اگر كسى شك كند كه استبراء كرده يا نه، هرچند عادتش اين بوده كه هميشه استبراء مى‌كرده، بايد بنا بگذارد بر آن كه استبراء نكرده و اگر آبى از او خارج شود و نداند بول است يا چيز ديگر، نجس است.

مسأله 4- اگر كسى شك كند استبراء او درست بوده يا نه و رطوبتى از او بيرون آيد كه نداند پاك است يا نه، پاك مى‌باشد، وضو را هم باطل نمى‌كند.

وضو

مسأله 1- در وضو واجب است صورت و دست‌ها را بشويند و جلوى سر و روى پاها را مسح كنند.

مسأله 2- درازى صورت را بايد از بالاى پيشانى- جايى كه موى سر بيرون مى‌آيد- تا آخر چانه شست، و پهناى آن به مقدارى كه بين انگشت وسط و شست قرار مى‌گيرد بايد شسته شود، و براى آن كه يقين كند اين مقدار كاملًا شسته شده، بايد كمى اطراف آن را هم بشويد، و اگر مختصرى از اين مقدار شسته نشود وضو باطل است.

مسأله 3- اگر دست كسى كوچك‌تر يا بزرگ‌تر از دست معمولى مردم باشد، بايد ملاحظه كند كه مردمان معمولى پهناى صورت را تا كجا مى‌شويند، او هم تا همان‌جا را بشويد.

مسأله 4- بنابر احتياط واجب، بايد صورت از بالا به پايين شسته شود نه از پايين به بالا، ولى اگر آب را از پايين به بالا بريزد و برگشتن آن را از بالا به پايين نيت وضو كند اشكالى ندارد.