|
اسم الکتاب: موسوعة الإمام الخميني ۲۸ (رساله نجاة العباد و حاشيه بر رساله ارث ملا هاشم خراسانى) - جلد ۱
المؤلف: الخميني، السيد روح الله
الجزء: ۱
الصفحة: ۲۳
بر او صدق نمايد و بنابر احتياط مستحب تيمم هم بنمايد. مسأله 7- كسى كه وظيفه او تيمم است اگر در بعضى از جاهاى تيمم او زخم يا دمل يا شكستگى باشد و روى آنها جبيره باشد، بايد به دستور وضوى جبيرهاى تيمم جبيرهاى نمايد. غسلهاى واجب غسلهاى واجب شش است: اول: غسل جنابت. دوم: غسل حيض. سوم: غسل استحاضه. چهارم: غسل نفاس. پنجم: غسل مس ميت. ششم: غسل ميت. احكام جنابت مسأله 1- به دو چيز انسان جنب مىشود: اول: جماع. دوم: بيرون آمدن منى؛ چه در خواب باشد يا بيدارى، كم باشد يا زياد. مسأله 2- اگر رطوبتى از انسان خارج شود و نداند منى است يا بول يا غير اينها، چنانچه بعد از بيرون آمدن آن، بدن سست شده و با شهوت و جستن بيرون آمده، آن رطوبت حكم منى دارد، و اگر هيچيك از اين سه نشانه يا بعضى از اينها را نداشته باشد حكم منى ندارد. ولى در مريض و زن لازم نيست همه اين سه نشانه باشد، بلكه اگر فقط با شهوت بيرون آيد حكم منى دارد، و بهتر آن است كه در اين وقت اگر قبلًا وضو نداشته هم غسل كند و هم وضو بگيرد، مخصوصاً براى زنها. مسأله 3- انسان جنب مىشود به داخل كردن حشفه خود را در قبل يا دبر ديگرى، و اگر حشفه او بريده شده است جنابت حاصل مىشود به دخول مقدارى از آلت، اگرچه كمتر از حشفه باشد؛ همانقدر كه دخول صدق كند جنب مىشود. مسأله 4- اگر در لباس خود منى ببيند و بداند كه از خود اوست و براى آن غسل نكرده، بايد غسل كند و نمازهايى كه يقين دارد بعد از بيرون آمدن منى خوانده قضا |
|