احكام دفن ميت‌

مسأله 1- واجب است دفن كردن ميت در زمين به نحوى كه بدن او در زمين پنهان شود، و احوط آن است كه طورى دفن كنند كه بوى او بيرون نيايد و درندگان هم نتوانند بدنش را بيرون بياورند، اگرچه اقوا دفن ميت است به نحوى كه گفته شد، در صورتى كه درنده‌اى پيدا نشود و از بويش كسى صدمه نبيند.

مسأله 2- اگر كسى در كشتى بميرد، چنانچه بودن او در آن‌جا بى‌مانع باشد و يا جسد او فاسد نمى‌شود، بايد صبر كنند تا به خشكى برسند و او را دفن نمايند، ولى در صورتى كه بودن ميت در كشتى مانعى داشته باشد و يا فاسد مى‌شود، بايد او را غسل بدهند و كفن نموده و حنوط كنند و بر آن نماز گزارده و او را در ظرفى مثل خمره گذاشته و درش را بسته به دريا انداخته و يا چيز سنگينى به پاى او بسته به دريا بيندازند، و بهتر آن است كه اگر خمره و يا مثل آن باشد او را در خمره گذارند. و همچنين اگر بر ميت بترسند از جهت نبش قبر يا مثله نمودن (به معنى بريدن گوش و بينى و يا عضو ديگر) بايد به نحوى كه گفته شد او را در دريا بيندازند.

مسأله 3- واجب است ميت را در قبر به پهلوى راست به نحوى كه سرش به طرف مغرب و پايش به طرف مشرق باشد بخوابانند، اما اگر زن كافره‌اى بميرد و بچه در شكم او مرده و پدر آن طفل مسلمان باشد، بايد اين چنين زن را در قبر به پهلوى چپ، پشت به قبله بخوابانند كه روى بچه به طرف قبله باشد.

مسأله 4- مخارج دفن ميت و همچنين مخارج محكم كردن قبر ميت در صورت لزوم و مخارج دريا انداختن او از اصل مالش برداشته مى‌شود.

مسأله 5- چيزهايى كه از ميت جدا مى‌شود از قبيل مو و دندان و ناخن بايد دفن شود، و احتياط واجب آن است كه آنها با بدن ميت دفن شود، اگر ممكن شود.

مسأله 6- اگر كسى در چاه بميرد و بيرون آوردنش ممكن نباشد و همچنين نشود او