مسأله 3- آبى كه به آن مخرج بول و غائط را مى‌شويند، با پنج شرط پاك است: اول:

آن كه بو يا رنگ يا مزه نجاست نگرفته باشد. دوم: نجاستى از خارج به آن نرسيده باشد. سوم: نجاست ديگرى مثل خون، با بول و غائط بيرون نيامده باشد. چهارم:

ذره‌هاى غائط در آب پيدا نباشد. پنجم: بيشتر از مقدار معمول نجاست به اطراف مخرج نرسيده باشد.

مسأله 4- آبى كه عين نجاست مثل خون و بول به آن برسد و بو يا رنگ يا مزه آن را تغيير دهد، اگرچه كر يا جارى باشد نجس مى‌شود، ولى اگر به واسطه نجاستى كه بيرون آب است بو يا مزه يا رنگ نجاست پيدا كند- مثلًا مردارى كه پهلوى آب است بوى آن را تغيير دهد- نجس نمى‌شود.

مسأله 5- اگر رنگ يا بو يا مزه آب كر و جارى به چيز متنجّس تغيير پيدا كند نجس نمى‌شود، پس اگر رنگى كه نجس شده در آب بريزند و رنگ آب را تغيير دهد، آب پاك است.

مسأله 6- اگر نجاستى در آب كر يا جارى افتاد و رنگ آن را تغيير داد نجس مى‌شود، اگرچه رنگش غير از رنگ نجاست شود، مثل آن كه خون در آب بريزد و آب رنگش زرد شود.

احكام تخلّى (بول و غائط كردن)

مسأله 1- واجب است انسان وقت تخلّى و مواقع ديگر، عورت خود را از كسانى كه مكلّفند اگرچه با او محرم باشند، مثل خواهر و مادر و همچنين از ديوانه و بچه، اگر مميز باشند كه خوب و بد را مى‌فهمند، بپوشاند، ولى زن و شوهر لازم نيست عورت خود را از يكديگر بپوشانند. و همچنين جايز است نگاه كردن به عورت بچه غير مميز.

مسأله 2- لازم نيست با چيز مخصوصى عورت خود را بپوشانند، و اگر با دست و يا برگ درخت هم آن را بپوشانند كافى است.