صراط مستقيمى است كه انسان را از گرفتار شدن به دام جبر و تفويض رهانيده و راه را براى پذيرش معناى صحيح ولايت هموار مى كند , اگر چه از مو باريكتر و از شمشير تيزتر است .

معناى امر بين الامرين

مسأله جبر و تفويض از مسأله توحيد افعالى جداست( . امر بين الامرين) را دو گونه معنى مى كنند كه يكى از آن دو دقيق است و ديگرى ادق . معناى دقيق آن همين معناى متعارف است كه انسان داراى اختيار بوده , و بر سر دو راه خير و شر قرار گرفته است . اگر بد كرد خودش كيفر مى بيند و اگر كار خوب انجام داد استحقاق جزا دارد . نه جبر است , كه خدا همه كارها را بر او تحميل كرده باشد و نه تفويض است كه خداى سبحان كارها را به دست او واگذار كرده باشد , بل امر بين الامرين . اما در بحثهاى عقلى به گونه دقيقترى تفسير مى شود كه نتيجه اش توحيد افعالى است و بر همين نظريه صور مرآتيه و مظهريت تطبيق مى گردد . خداى سبحان در سوره نحل مى فرمايد :

( مابكم من نعمة فمن الله ) . [11]

همه نعمتها از سوى خداست . حال , اگر كسى اطاعت نمود , اين اطاعت نعمت است , ولى اين نعمت كيست ؟ ممكن است گفته شود , خداى سبحان به ما عقل و اختيار عطا نمود و پيغمبر فرستاد و ما