حق و دورترين آنان از باطل است.

بسيار اتفاق مى‌افتاد كه در مكّه ناپديد مى‌شد امّا در «حراء» مى‌يافتندش كه به عبادت و اطاعت خداوند سرگرم است و به مراسم عبادى خاصّى كه براى مكّيان ناشناخته بود مشغول.

در شمال شرقى مكّه، كوه «حراء» سربرافراشته بود. در آن كوه غارى بود كه پيامبر صلى الله عليه و آله عادت داشت هرسال چند روزى در آن بماند و به عبادتى بپردازد كه در نزد مردم ناشناخته و مجهول بود.

بعثت‌

در يكى از اين روزها، پيامبر دوباره از كوه حراء بالا مى‌رود امّا گويى همه اشياء را دگرگون مى‌بيند. روحانيتى تازه همه وجود او را فراگرفته و بر شعور و احساساتش چيره شده است. ناگاه به آسمان مى‌نگرد. درهاى آسمان باز شده است، و فرشتگان بر كناره‌هاى آن ايستاده‌اند، و جبرئيل به سوى او فرود مى‌آيد و به وى مى‌گويد: بخوان...

پيامبر از او مى‌پرسد: چه بخوانم؟

جبرئيل مى‌گويد:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ* خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ* اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ* الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ* عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ‌ [1]

[1] - سوره علق، آيه 1- 5.